Pod wpływem stałego nacisku, zgrzytania lub nieprawidłowego zgryzu, zęby z czasem ulegają starciu, co może prowadzić do uszkodzenia szkliwa i zębiny i efekcie doprowadzić do martwicy lub złamań zębów i ich utraty.

Proces ścierania zębów jest często na samym początku praktycznie niezauważalny, a sam Pacjent zgrzyta zębami najczęściej podświadomie.

Zjawisko mimowolnego zgrzytania lub zaciskania zębów nazywamy bruksizmem. Zjawisko to często wiąże się z rozładowywaniem stresu lub zwiększonych napięć w ciele wynikających z wad postawy lub różnego rodzaju zaburzeń metabolicznych.

U przeciętnego człowieka zęby górne i dolne stykają się ze sobą przez tylko kilkanaście minut na dobę z niewielką siłą. U bruksisty czas kontaktu zębów górnych i dolnych wzrasta nawet do kilku godzin na dobę a siły rosną wielokrotnie (nawet do 300 N na cm2). To prowadzi do szeregu zmian w narządzie żucia.

Bruksizm (zgrzytanie zębami) może prowadzić do:

• zwiększonego napięcia w obrębie głowy i szyi
• bóli głowy – najczęściej w okolicy skroni i/lub policzków
• przerostu mięśni i kości żuchwy
• ograniczenia zakresu otwarcia ust
• nadmiernego starcia zębów
• pęknięć szkliwa, złamań koron lub korzeni zębów
• nadwrażliwości zębów (nadmiernego bólu pod wpływem temperatury lub kwaśnych/słodkich pokarmów)
• powstawania ubytków klinowych
• odsłaniania szyjek zębów (recesje dziąseł)
• rozchwiania zębów
• zwyrodnienia stawów skroniowo-żuchwowych
• przyspieszonego zużywania wypełnień i protez zębowych takich jak korony i mosty: złamań, odprysków ceramiki, zniekształceń.
• innych problemów/dolegliwości w obrębie jamy ustnej, głowy i szyi.

Widać z tego, że starcie zębów to często problem znacznie bardziej kompleksowy, powiązany z innymi problemami.

Dlatego leczenie starcia zębów wymaga zazwyczaj kompleksowej diagnostyki i szczegółowego planowania, ale za to efekty leczenia bywają imponujące.